Monday 1 February 2010

හීන ඉකිබින්දා ( දෙවන කොටස )

පළමු කොටසින්. . . .


අම්මා කෙනෙක්ගෙයි තාත්තා කෙනෙක්ගෙයි හිතට ගින්දරක් දීලා ජීවිතේ සතුට හොයන්න අපි දෙන්නාට බැරි බව දැන දැනත් මං සදුනිව මගේ කරගත්තේ අපේ ආදරේට මැරෙන්න දෙන්න බැරි හින්දමයි. මලිත්ගේ උදව්වෙන් පොඩි ගෙයක් හොයාගෙන මං සදුනිත් එක්ක ඒ ගෙදර පදිංචියට ගියා.

ජීවිතේ ලස්සනම කාලේ මේ විදියට වගකීම් ගොඩකින් පිරිල යද්දි, හිතට දරා ගන්න බැරි තරම් දුකක් නොදැනුනා නොවෙයි.නොකියා හිටියට සදුනිගෙ හිතෙත් ඒ දුක තිබුනා කියලා මං දන්නවා.

" ඔයා අම්මට කෝල් කලාද සදුනි "

" තාම නෑ. මං හෙට ලියුමක් දාන්නම්, අම්මලා අපි ඉන්න තැනක් දැනගන්න ඕනෙ නෑ දසුන්, ඒගොල්ලො ඒක දැනගත්තොත් අපිට නිදහසේ ඉන්න ලැබෙන එකක් නෑ . . . ඒත් මට අම්මා ගැන දුකයි.
තාත්තා කියන දේට විරුද්ධ වෙන්න බැරිකම හින්දා අම්මටත් මගේ කැමැත්තට ඉඩ දෙන්න විදියක් තිබුනෙ නෑ. "

" සදු . . . . " " ඔයා අඩනවද ? "

" මේ අහන්න . . . . . . , ප්‍රශ්න ඇතිවෙන බව දැන දැනත් මං ඔයාව මගේ ලගට ගත්තේ, මං නැති වුනොත් ඔයා දුක් විදියි කියලා බයට. "

" මං ලග ඉදිද්දි ඔයාට අඩන්න බෑ සදු . . . . . ."

" ටික කලයක් යද්දි තාත්තගෙ හිත වුනත් වෙනස් වෙයි . . . . . අපි තව දවසකින් ගිහින් අම්මව බලලා එමු. අම්මා ඔයාට සමාව නොදී ඉන්න එකක් නැහැ. දැන් අඩන්නෙ නැතුව ඉන්න. "

" මං කඩේට ගිහින් කන්න මොනවාහරි අරන් එන්නං "

" එපා දසුන්, මං උයන්නම් . . . . . ."

" අපි හෙට ඉදන් උයමු, අද රෑට කඩෙන් කමු " කිව්වා විතරයි සදුනි " එහෙනම් පොඩ්ඩක් ඉන්න " කියාගෙන කාමරේට ගියා. සදුනි ආයෙත් කාමරෙන් එලියට ආවෙ පොඩි බෑග් එකකුත් අරගෙන.

" ඔය මොකක්ද ? "

" මෙහෙන් පොඩ්ඩක් වාඩි වෙන්නකො කියන්න " මං සදුනි ලගට ගිහින් වාඩි වුනා.

" දසුන්, මේ අම්මා මට අරන් දුන්න මාලෙකුයි වලලු හතරකුයි, මං එදා ගෙදරින් එද්දි මේ ටික අරන් ආවා. ඔයා මේ ටික විකුණලා කීයක් හරි ගන්න, මට මේව තිබුණ කියලා වැඩක් නැහැනෙ "
" ඕනෙ වුනොත් පස්සෙ මාලයක් හදාගමු "

" එපා සදු . . . , මං ලග වියදමට සල්ලි තියෙනවා. පහුගිය දවස් ටිකේ ඒ ලෙවල් තිබුණ හින්දා, මං ටිකක් වැඩිපුර ක්ලාස් කලා. ඔයා පරිස්සමින් ඉන්න, මං ටක් ගලා කන්න මොනවහරි අරන් එන්නම් . . . "

සදුනිගෙ හිත හදන්න හිතාගෙන වියදමට සල්ලි තියෙනවා කිව්වට, මගේ ලග මහ ලොකු ගානක් තිබුණේ නෑ.ටියුෂන් කරලා හම්බවෙන ගාණෙන්, මං මගෙ වියදම පිරිමහගන්නෙත් හුගක් අමාරුවෙන්. කඩේට ගිහින් ආපහු ගෙදර එනකලුත් මං කල්පනා කලේ ඉක්මණට ජොබ් එකක් හොයාගන්න විදියක් ගැන.

මං ගෙදර යද්දි අපේ ගේ ඉස්සරහ තියන බංකුව උඩ ඉදගෙන සදුනි මං එනකල් බලන් ඉන්නවා.

" ඇයි සදුනි මෙතන ? මේ රෑ තනියම එලියෙ ඉන්න එපා, ඔයාට මේ පැත්ත පුරුදුත් නැහැනෙ "

"මං තනියම නෙමේ දසුන් හිටියෙ, එහා ගෙදර අක්කා ඇවිත් මෙච්චර වෙලා මාත් එක්ක කතා කර කර ඉදලා දැනුයි ගියෙ. එයා කිව්වා එයා වැඩ කරන තැන මටත් මොකක් හරි ජොබ් එකක් හොයලා දෙන්න බලන්නම් කියලා "

" මොකක් හරි ජොබ් එකක් . . . . ? "

" මං ඔයාව බැන්දෙ ඔයාගෙන් හම්බකරගෙන කන්න නෙමෙයි සදුනි. අනික ඔයා මෙඩිකල් ෆැකල්ටි ආවෙ මොකක් හරි ජොබ් එකක් කරන්නද ? ඔය විකාර නවත්තලා, මෙච්චර කල් ගියා වගේ හෙට උදේ ඉදන් ලෙක්චස් යන්න ලෑස්ති වෙන්න. මට පුලුවන් ඉතුරු අවුරුද්ද ඔයාට ඉගෙනගන්න වියදම් කරන්න "

" ඒක නම් කරන්න බැහැ දසුන්. ඔයා මටත් වඩා හොදට ඉගෙන ගන්න පුලුවන් කෙනෙක්. එහෙම එකේ ඔයාගෙ ඉගෙනීම කඩා කප්පල් කරලා දාලා මට ඉගෙන ගන්න බෑ.මං එහෙම කළොත් ඔයාගෙ අම්මයි තාත්තයි මට සාප කරයි දසුන්"

" ඔයා මගෙ අම්මයි තාත්තයි ගැන දන්නෙ නෑ සදු . . . නිවාඩු දවසක මං ඔයාව ගමේ එක්කගෙන යන්නං "

" ඔයා හෙට ලෙක්චස් යනවා නේද ? "

මං සදුනිට ලං වෙලා එහෙම අහද්දි ඒ ඇස් වල කදුලු පිරෙනවා මං දැක්කා.මුලින් අකමැති වුනත් මං හැමදේම ටික ටික තේරුම් කරලා දෙද්දි, සදුනි මගෙ ඉල්ලීමට එකග වුණා.ඇත්තටම මට ඕනෙ වුනේ, මං සදුනිව මගේ ලගට අරන් එයාගෙ අම්මගෙයි තත්තාගෙයි බලපොරොත්තු කඩලා දැම්මෙ නෑ කියලා කවදාහරි ඒගොල්ලන්ට පෙන්නන්න.

" එන්න, අපි ගෙට ගිහින් කාලා ඉමු, දැන් අටත් පහු වෙලානෙ.

මං ඉක්මණට වොෂ් එකක් දාගෙන එන්නම් සදු . . . "

හීතල වතුර බින්දු ඇගට වැටෙද්දි, මට කල්පනා කරන්න හුගක් දේවල් තිබුණා. මේ තරම් ඉක්මණට කසාද බදින්න හීනෙකින්වත් හිතාගෙන හිටපු කොල්ලෙක් නෙවෙයි මං. කැම්පස් එක ඇතුලෙ අපි දෙන්නම ගතකළේ, පුදුම තරම් සැහැල්ලු ජීවිතයක්. ඒත් ඉස්සර වගේ එම්.සී එකට හරි ලිබර්ටි එකට හරි ෂොපින් ගිහින් වැරදිලවත් අත් හරින්නෙ නැති විදියට අතේ එල්ලීගෙන, එක අයිස් ක්‍රීම් එක කකා, කරට අත දාගෙන දෙනෝදාහක් මැද්දෙ ඇවිදගෙන යන්න පුලුවන්ද . . . බැදපු ගෑනියෙකුටයි මිනිහෙකුටයි . . .

" දසුන් . . . දසුන් . . . මලිත් ඇවිත් . . . . "

සදුනි කෑ ගහද්දි මං ඉන්නෙ කොහෙද කියලයි මට මතක් වුනේ. මං අඩුම තරමෙ විනඩි හතලිස් පහක් වත් නාන්න ඇති.

" මලිත්ට වාඩිවෙන්න කියලා තේ එකක් හදන්න, මං ඉක්මණට එන්නම් සදු . . . " මං නලා එද්දි මලිත් එලියෙ.

"මලිත් . . මොකද බං එලියෙ කරන්නේ, වරෙන් ගෙට. මං සදුනිට කිව්වනෙ උඹට ගෙට කතාකරන්න කියලා . "

"සදුනි කත කළා බං . . . මං මේ නිකන් එලියට ආවා . . . " " හරි හරි වරෙන්කො ගෙට, තේ එකක් බීලා හෙමින් සැරේ කතා කරමු "

" තේ බිබී ඉන්න වෙලාවක් නෑ බං, මං ඉක්මණට යන්න ඕනෑ . . කොහෙද උඹලා දෙන්නගෙන් එකෙක්ගෙවත් ෆෝන් වැඩ කරන්නෑ . මං ආවේ හදිස්සි පණිවිඩයක් කියලා යන්න "

" හදිස්සි පණිවිඩයක් . . . . "


අපි ආයෙත් හමුවෙමු . . . . .

3 ක් දක්වලා අදහස්. . .:

COLOMBO RIVER FIESTA 2010 said...

niyamai digatama karagena yanna

TINT said...

කතාව නම් හොඳයි.. මතු සම්බන්දයි කරපු තැන තමා, Grr.....
සුබ පැතුම් !!!

Madhu said...

THILI --- Thanks malli. Thanks a lot.
TINT --- හොද අවසානයක් තියෙයි. ඒ නිසා දෙවෙනි කොටස නවත්තපු තැන ගැන හිතන්නෙපා වැඩිය. Thanks a lot for U're comments.

Post a Comment

ලියලම යන්න හිතට ආපු අදහස!