Thursday 18 February 2010

හීන ඉකිබින්දා ( තුන්වන කොටස )

දෙවන කොටසින් . . . .

මලිත් හදිස්සියක් කියලා කියද්දි මට හිතා ගන්න බැරි වුනා, මේ මනුස්සයා මොනවා කියන්න යනවද කියලා.

"ඇයි මලිත් . . . අපේ ගෙදරින්වත් කවුරුහරි බෝඩිමට ආවද? "

"නෑ බං එහෙම අවුලක් නෙමෙයි. මං උඹට කිව්වෙ අපේ අයියා කෙනෙක් මෙහෙ ප්‍රයිවට් කම්පැනියක වැඩ කරනවා කියලා. මං ඒ අයියට උඹ ගැන කියලා තිබුනෙ . . . උඹ පහුගිය දවස් ටිකේම ජොබ් එකක් බල බලානෙ හිටියෙ. . . අයිය කිව්වා උඹට ලබන සදුදා නමය විතර එහෙට එන්න කියලා. එයා පුලුවන් උදව්වක් කරයි මචන්. . . මෙන්න මෙතන තියනවා ඇඩ්ඩ්‍රස් එක."

"මට මේ කරන උදව් වලට පිං මලිත්. මේ ජොබ් එක සෙට් වුනොත් ඒක මට ලොකු හයියක් බං"

"මුලදි නම් ඉතින් ලොකු පඩියක් ගන්න බැරි වෙයි දසුන්, කට්ට කාගෙන හිටපන් . . . මං අයියට කියලා සදුනිටත් කොහේ හරි ජොබ් එකක් බලන්නම් . . ."

"එපා මලිත්, මට එයාව දැන්ම ජොබ් එකකට යවන්න බෑ. මං කොහොමද මාව විශ්වාස කරලා මං ලගට ආපු කෙල්ලගෙන් හම්බ කරගෙන කන්නෙ. මට ඒක කරන්න බෑ මචන් . . . මං එයාට සදුදා ඉදන් ආයිත් ලෙක්චස් යන්න කිව්වා."

"මොකක් . . . . . ආයිත් කියපන් බලන්න"

"විහිලු නෙමෙයි මලිත්, මං කැමතියි ඉගෙන ගෙන එයා හොද තැනකට එනවානං. අනික අපි බැන්දා කියලා දන්නෙත් දෙතුන් දෙනෙක් විතරයිනෙ. එයා ලෙක්චස් යයි මචන් . . . අවුලක් නෑ . . ."

"දසුන්, මලිත් එන්න ඇවිත් තේ බොන්න."

"ඔන්න සදුනි, මං දසුන්ට අපේ අයියා වැඩ කරන කොම්පැනි එකේ ජොබ් කට්ටක් සෙට් කලා. දැන් ඉතින් ප්‍රශ්නයක් නැහැනෙ ?" මලිත් එහෙම කියදදි සදුනිගෙ මූණ මැලවිලා ගියා.

"මාව කැම්පස් යවලා, එයා ජොබ් එකකට යන්න හදනවා මලිත් . . . . මං කොහොමද කවදහරි දසුන්ගෙ අම්මාගෙයි තාත්තගෙයි මූණ බලන්නෙ."

"දැන් ඕවා හිතන්න එපා සදුනි. හැමදේම වෙන්න තියන විදියට වෙයි."

" මලිත්, මචන් මං හිතුවෙ වීකෙන්ඩ් එකේ ගමේ ගිහින් එන්න."

"එතකොට සදුනි මෙහෙ තනියමනෙ බං."

"එයාවත් එක්කගෙන යනවා . . . ."

"ඇත්තටම උඹේ මොලේ හොද නැද්ද දසුන්"

"අම්මයි තාත්තයි මං මේ ඉන්න තත්වෙ තේරුම් අරන් හිත හදාගනියි මලිත්. අනික මං තව කොච්චර කාලයක් හංගගෙන ඉන්නද ? මලිත් හදිස්සි වැඩක් නැත්නම්, උඹත් වරෙන්කො අපිත් එක්ක යන්න."

"අනේ දසුන්, තරහ වෙන්න එපා මචන්, මං ගියොත්, මේ වෙච්ච දේ ගැන උඹලගෙ අම්මාගෙයි තාත්තගෙයි හිතේ තියන අදහස් උඹට හරියටම දැන ගන්න බැරි වෙනවා. මොකද එතකොට ඒ මිනිස්සු මං ගැනත් හිතලනෙ කතා කරන්නෙ "

"ඒ ගොල්ලො ගම් වල හැදිච්ච මිනිස්සුනෙ දසුන්, අම්මයි තාත්තයි බොරුවට කලබල වෙන එකක් නෑ . . . ."

"මං එහෙනම් ගිහින් එන්නම් දසුන්. ගමේ ගිහින් ඇවිත් කෝල් එකක් දීපන්."

"යනවා සදුනි"

"පරිස්සමෙන් පලයන් මලිත්."

"කලා ඉමු සදුනි, අම්බානක් බඩගිනියි"

"දසුන්, සෙනසුරාදා ගමේ යනවා කියලා කිව්වෙ ඇත්තටමද ?"

"ඔව් ඇයි ? "

"අපි තව ටික දවසක් මෙහෙම ඉමුකො දසුන්"

" ඒ වැඩේ කරන්න බෑ සදු, එක්සෑම් එකට කලින් ගිහින් ආවට පස්සෙ, මං තාම ගෙදර ගියෙ නැහැ. දැන් මාසෙකටත් වැඩියි. මං ගමේ නොගිය හින්දා, තාත්තා අද හෙටම බෝඩිමට එනවා සල්ලි දීලා යන්න. එහෙම ඇවිත් දැන ගන්න කලින්, අපි ගිහින් එමු."

"ඔයා ඔහොම කිව්වට මට හරි බයයි දසුන් . . . . ."

"ඔයා මොකටද බය වෙන්නේ . . . . ? අපේ අම්මලා තාත්තලා, ඕගොල්ලන්ගෙ අම්මලට වඩා ළමයින්ගෙ සතුට ගැන හිතනවා. ඒගොල්ලො කවදාවත් තමන්ගෙ ලාබ ප්‍රයෝජන ගැන හිතලා ළමයින්ගෙ සතුට පාවලා දෙන්නෙ නෑ. ඒගොල්ලො එදා වේල හම්බකරගෙන කන අහිංසක දුප්පත් මිනිස්සු. අනික මට ඔයාට වගේ මදාවි අයියලත් නැහැනෙ. ඒ හින්දා මොකට බය වෙනවද ?. අතගගා ඉන්නෙ නැතුව, ඉක්මනට කාලා ඇවිත් නිදාගන්න. හෙට උදේම ගියොත් අනිද්දා හවස් වෙද්දි එතහැකි. ඔයාට යන්න බැරි නම් මං තනියම යනවා. "

කාමරේට ආවට පස්සෙයි මට හිතුනෙ, මං සදුනිට කත කලා සැර වැඩිද මන්දා කියලා. ඒත් මේ වෙලාවෙ මට අම්මලව අත හරින්න කොහොමත් පුලුවන්කමක් තිබ්බෙ නෑ. සදුනි පොඩි කාලේ ඉදලම හොස්ටල් වල හැදුන කෙල්ලෙක් හින්දා එයාට අම්මලා තාත්තලා ගැන හැගීමක් නැති වුනාට, අවුරුදු දහ අටක්, දහ නමයක් අම්ම ලග හැදුනු වැඩුනු මට ඒ අහිංසක මිනිස්සු ගැන නොබලා ඉන්න පුලුවන් කමක් තිබුනෙ නැහැ. අක්කවත් ගමේ හිටියනම්, මං ටික දවසක් ගෙදර නොගිහින් ඉන්න තිබුනා. ඒත් බැදලා ගෙදරින් ගියාට පස්සෙ අක්කා ගෙදර ආවෙ මාස තුන, හතරකට සැරයක් කියලා දැන දැනත් අක්කා අම්මලට සලකනකල් මට බලන් ඉන්න බැහැ. සදුනිට යුතුකමක් තියනවා මේ හැමදේම තේරුම් ගන්න.

"සදුනි . . . . මොකද කරන්නේ ? නිදාගන්නේ නැද්ද අද ? "

"මං එන්නම්, ඔයා නිදාගන්න දසුන්"
සදුනි කතා කරපු විදියෙන් මට තේරුම් ගියා එයා අඩලා කියලා.

"ඇයි අඩන්නෙ . . . . ? මං ඔයාට අඩන්න තරම් දෙයක් කිව්වෙ නෑ නේ සදු . . . . ඔයා මාව තේරුම් ගන්න. මට ඔයාට දුකක් දෙන්න ඕනෙ වුනේ නෑ. මං වැරදි දෙයක් කිව්ව නම් මට සමාවෙන්න. ඔයා ඔහොම කතා නොකර ඉන්න එපා. තරහක් තියනවනම් මට බනින්න."

"සමාව ඉල්ලන්න ඔයා වැරදි නැහැ දසුන්. මට බය හිතුනා. ඒකයි මං ගෙදර නොගිහින් ඉමු කිව්වෙ. ඔයා තනියම යන්න ඕනෙ නෑ. මාත් එන්නම්. . . . . . කවදහරි මට ඒගොල්ලන්ට මුණ දෙන්න වෙනවනෙ. දැන් යමු නිදාගන්න"

අපි ආයෙත් හමුවෙමු . . . .

3 ක් දක්වලා අදහස්. . .:

මල්$han said...

අම්මෝ මේ ටික ලියන්න ගිය කල්...ඉක්මනටම ඉතුරු ටිකත් දන්නකෝ.....

Madhu said...

@ Shan --- මේ දිනවල ඉගෙනීමේ කටයුතු වලට වැඩි අවදානයක් යොමු කිරීමට සිදුවී ඇත. කතාව පල කිරීම ප්‍රමාද වන්නේ ඒ නිසාවෙනි. ඒ පිලිබදව සමාව ඉල්ලමි. Comment කලාට Thanks a lot.

බිඟූ said...

eka tama mat baluwe...

Post a Comment

ලියලම යන්න හිතට ආපු අදහස!