තුන් සිතට හඩවලා කොහේදෝ දුර ගිහින්
යනෙන මග අමතකව ලෝකයෙන් සැගවෙමින්
දිව ආමි තුරුල්ලට අම්මෙ මට සමාදෙන් . . . . .
රුවන් මලිග මගේ සිත් කොනේ ඉදි කළා
නිකැලැල්ව තිබු මගේ තුන් හිතම පොඩි කළා . .
මහැර වෙනතක් බලා ඔහු ගොඩක් පවු කළා
නුඹව රැවටූ පවට දෙවියො දඩුවම් කළා . . . .
ජීවිතය මා ලගින් දුර ඈත ඇදෙද්දී
සියක් වර මිය ඇදෙමි ඔහු මසිත පෙලද්දි
නුඹෙ සුසුම් රැල් ඇවිත් දුක් ගීත ගයද්දී
දැනේ මට කළ වරද නුඹ මහිස සිබිද්දි . . . . . .
0 ක් දක්වලා අදහස්. . .:
Post a Comment
ලියලම යන්න හිතට ආපු අදහස!