Sunday 10 January 2010

අපි හිත හදා ගමු . . .


තුරුණු හිත හැමදාම
ආලයට ලොබ කරයි
ගෙවුනු ඒ අතීතය
නුඹට මතකද සැකයි
ලැබුණු හැම ඇසිල්ලෙම
පෙම් කලේ නුබටමයි
මගෙන් ලැබු ආලෝකේ
දැන් නුඹට ප්‍රිය නොවෙයි . . . .

මැසි කැලද නොම දනී
බදුරා මල රගේ
මමද නොම දැන ගත්තේ
වෙනස් වන සිත නුඹේ
බදුරා මලද නුඹ
තවත් මට බිය සිතේ
මැරි මැරී නැවත මා
අතීතය සිහි කරයි . . . . . . . . . . .

5 ක් දක්වලා අදහස්. . .:

Januka said...

මරු.. මගේ ජීවිතේටත් ඔය කවිය ගොඩාක් සමීපයි..

TINT said...

ඔය කිව්වට ඕක කරන්න ලෙසි නෑ...madhu` []

Prabodha said...

මදු මෙක කිව්වේ අපේ ටින්ටද?

Madhu said...

Thanks ජනුක. Thanks a lot

Madhu said...

@ Probodha Thanks for Comment.ඔබේ අදහස් ඉදිරියටත් බලාපොරොත්තු වෙමි.

Post a Comment

ලියලම යන්න හිතට ආපු අදහස!